تيلر، فردريک وينزلو

[Fredrik winzl?]
Frederick Winslow Taylor
(ت. جرمنتاون [بخشي از فيلادلفيا]، پنسيلوينيا، 30 اسفند 1234/ 20 مارس 1856؛ و. فيلادلفيا، 29 اسفند 1293/ 21 مارس 1915)، مهندسي.
به نظر مي‌رسيد که براي تيلر، که فرزند يک خانواده‌ي اشرافي در فيلادلفيا بود، مقدّر بود که راه پدرش، فرنکلين، را دنبال کند، يعني زندگي عادي پيش پا افتاده‌اي در راه وکالتي خاص نجيب زادگان. اما او پس از آن که در 1253 از آموزشگاه فيليپ اسکتر فارغ التحصيل شد، استقلال رأي مادر با اراده‌اش، اميلي انت وينزلو، را از خود نشان داد و در عوض تصميم گرفت که مهندس مکانيک شود. تيلر، بعد از گذراندن دوره‌ي کارآموزي خود به عنوان کارگر فني ماشين و قالب سازي، براي کار به کارخانه‌ي فولاد ميدويل فيلادلفيا رفت، و در آنجا ظرف شش سال از کارگري ساده به سرمهندسي ارتقا يافت. در 1262 از مؤسسه‌ي فنّاوري استيونز درجه‌ي مهندسي مکانيک مکاتبه‌اي گرفت. در 1262 با لوئيز م. اسپونر از فيلادلفيا ازدواج کرد.
تيلر از زمره‌ي مهندساني بود که تلاش مي‌کردند مهندسي را به صورت علم درآورند. او مي‌پنداشت که بر تمام حيطه‌هاي کار مهندسي، از جمله مديريت، قوانين (يا اصول عقلي) حکمفرما است. تيلر بررسيهاي پرزحمتي در مورد برش فات، فولاد ابزار، بکار بردن تسمه‌ي نقاله، بتون مسلّح، مديريت، و ديگر موضوعات، انجام داد؛ اين بررسيها از ميدويل شروع شد و در ضمن کارش به عنوان مشاور ادامه يافت. اين کارها تا حدود زيادي تجربي بود و به مطالب نظري، که تيلر نه از آنها سردر مي‌آورد و نه علاقه‌اي به آنها داشت، چندان مربوط نبود. با چنين روش عادي و ساده‌اي بود که تيلر و ج. منسل وايت فرايند عمليات گرمايي فولاد ابزار را کشف کردند، که به نام خود آنها نامگذاري شده است (1277)، اين اختراع تحت عنوان «فولاد تندبر» در عمل کارگاههاي ماشيني انقلابي به وجود آورد زيرا سبب شد که سرعت ماشينهاي برش ف بيش از دو برابر شود.
دستاورد عمده‌اي که تيلر بيشترين شهرتش را به آن مديون است ابداع «مديريت علمي» است. او مي‌خواست که تمام جنبه هاي مديريت را به صورت «علم دقيق» درآورد. رهيافت او، که گاهي «مديريت کار» ناميده مي‌شود، چنين بود که دقيقاً تعيين کند هر کارگر در مدت معيّن چه قدر بايد انجام دهد. اين امر منجر به کشف معيار جديدي براي کار آدمي شد. تيلر ابتدا تلاش کرد که همبستگي‌اي ميان خستگي و کميّت کار پيدا کند، اما نتوانست به چنين راه حل مستقيمي دست يابد. در عوض به چيزي دست يافت که به گُمان او کوچکترين واحدهاي کار بودند، يعني «حرکات بنيادي». تيلر ابتدا مجموعه‌اي از اعمال را به اين حرکات بنيادي تجزيه کرد و زمان آنها را به وسيله‌ي زمان سنج تعيين کرد؛ سپس به تجزيه و تحليل توالي حرکات پرداخت، حرکات غيرضروري را حذف کرد، و حرکات باقيمانده را به صورت رشته‌ي بهينه ترکيب نمود. تيلر فکر مي‌کرد که، بعد از افزودن درصدهائي براي دربرگرفتن استراحت لازم و تأخيرهاي اجتناب ناپذير، مي‌تواند زمان لازم براي هر کار را محاسبه کند.
بررسي زمان و حرکت تنها اولين ابداع از مجموعه‌ي ابداعات مديريتي بود. تنظيم زمان، تعيين وظايف روزانه، و تهيه‌ي دستورالعملهاي کتبي براي هر کارگر، نياز به بخش برنامه ريزي‌اي داشت که مرکز اعصاب مديريت در نظام تيلر شد. وظايفِ دقيقاً تعيين شده مستم استاندارد کردن کامل ابزارها، اعمال، و رهوار کردن امور بود. تيلر همچنين براي محاسبه‌ي هزينه، نظارت بر دفتر دارايي، نگهداري اسناد، و سازمان اجرايي مراجع قدرت شيوه هائي ابداع کرد که مديريت منطقي را آسان مي‌کرد.
تيلر فکر مي‌کرد که نظام مديريت او مبناي اخلاق علمي را فراهم ساخته است؛ و اميدوار بود که از اين طريق به تعارض طبقاتي پايان دهد و عدالت اجتماعي را برقرار سازد. هرچند اين اهداف بزرگ تحقق نيافتند، نظام تيلر بر انديشه‌ي مديريت نوين تأثير عميقي نهاد.

کتابشناسي

يکم. کارهاي اصلي.

نوشته‌هاي تيلر در کتابخانه‌ي «مؤسسه‌ي فنّاوري استيونز»، هوبوکن، واقع در نيوجرزي، محفوظند. اين نوشته‌ها مشتملند بر دستنويس خطابه‌هاي چاپ نشده و مکاتباتي که کرده است. در نامه‌اي که از تيلر به موريس ل. کوک، به تاريخ 2 دسامبر 1910، نوشته شده است بخش جالب توجهي از زندگينامه‌ي تيلر مندرج است. در مخزن کتابخانه يک راهنماي چاپ شده براي مراجعه به اين نوشته‌ها وجود دارد.
مجموعه‌ي مناسبي از مهمترين نوشته‌هاي انتشار يافته‌ي تيلر در کتابي گردآوري شده است با عنوان scientific Management: comprising shop Management, The principles of scientific Management, and Taylor"s Testimony Before the special House committee، از فرديک و. تيلر (نيويورک، 1947). فهرست مقاله هاي گوناگوني که تيلر به «انجمن امريکايي مهندسان مکانيک» تقديم کرده در کتاب seventy- seven Year Index (نيويورک، 1951) ذکر شده است. بلندترينِ اين مقاله ها به صورت کتاب نيز بچاپ رسيد با عنوان on the Art of cutting Metals (نيويورک، 1907). علاوه بر اين، او با همکاري سَنفرد ا. تامپسن دو کتاب نوشت: A Treatise on concerte (نيويورک، 1905) و concrete costs (نيويورک، 1912).

دوم. خواندنيهاي فرعي.

زندگينامه‌ي معيار او کتابي است از فرنک ب. کاپلي با عنوان Fredrick w. Taylor (نيويورک، 1923). خاطرات او عبارتند از: «Tributes to Fredrick w. Taylor»، ويراسته‌ي هـ. ک. هَثوِي، در TASME، 37 (1915)، 1459-1496؛ «Fredrick winslow Taylor»، همان، 1527-1529؛ و Frederick winslow Taylro, A Memorial volume، از انتشارات «انجمن تيلر» (نيويورک [حدود 1920]). نيز «Frederick winslow Taylor»، از کارل و. ميتمن، در Dictionary of American Biography، هجدهم، 323-324.
ارزيابيهاي جديدي که از تيلر و روش کار او شده است در آثار زيرين مندرجند: Taylorism at the watertown Arsenal، از هيو ج. ايتکن (کيمبريج، مسچوستيس، 1960)، 13-48؛ Effeciency and uplift، از سميوئل هابر (شيکاگو- لندن، 1964)، 1-30؛ The Revolt of the Engineres، از ادوين ليتن (کليولند، 1970)، 134-139؛ scientific Management and the unions، از ميلتن ج. نَدوورني (کيمبريج، مسچوسيتس، 1955)، 1-33؛ و Frederick Taylor: A study in personality and Innovation، از سودهير کاکار (کمبريج، مسچوسيتس، 1970).

 

منبع مقاله :
گيليپسي، چار کولستون؛ (1387)، زندگينامه علمي دانشوران، ترجمه: احمد آرام. [و ديگران]، تهران: انتشارات علمي و فرهنگي، چاپ نخست